"Βρε μπαγασα,περνας καλα εκει πανω...."   

        

Της αγάπης αίματα

Της αγάπης αίματα με πορφύρωσαν
και χαρές ανείδωτες με σκιάσανε
οξειδώθηκα μες στη νοτιά των ανθρώπων
μακρινή μητέρα ρόδο μου αμάραντο

Στ' ανοιχτά του πελάγου με καρτέρεσαν
Με μπομπάρδες τρικάταρτες και μου ρίξανε
αμαρτία μου να 'χα κι εγώ μιαν αγάπη
μακρινή μητέρα ρόδο μου αμάραντο

Τον Ιούλιο κάποτε μισανοίξανε
τα μεγάλα μάτια της μες στα σπλάχνα μου
την παρθένα ζωή μια στιγμή να φωτίσουν
μακρινή μητέρα ρόδο μου αμάραντο

Οδυσσέας Ελύτης

Ενας γέρος

Στου καφενείου του βοερού το μέσα μέρος
σκυμένος στο τραπέζι κάθετ' ένας γέρος·
με μιαν εφημερίδα εμπρός του, χωρίς συντροφιά.Και μες στων άθλιων γηρατειών την καταφρόνεια
σκέπτεται πόσο λίγο χάρηκε τα χρόνια
που είχε και δύναμι, και λόγο, κ' εμορφιά.
Ξέρει που γέρασε πολύ· το νοιώθει, το κυττάζει.
Κ' εν τούτοις ο καιρός που ήταν νέος μοιάζει
σαν χθές. Τι διάστημα μικρό, τι διάστημα μικρό.
Και συλλογιέται η Φρόνησις πώς τον εγέλα·
και πώς την εμπιστεύονταν πάντα - τι τρέλλα! -
την ψεύτρα που έλεγε· «Αύριο. Εχεις πολύν καιρό.»
Θυμάται ορμές που βάσταγε· και πόση
χαρά θυσίαζε. Την άμυαλή του γνώσι
κάθ' ευκαιρία χαμένη τώρα την εμπαίζει.
... Μα απ' το πολύ να σκέπτεται και να θυμάται
ο γέρος εζαλίσθηκε. Κι αποκοιμάται
στου καφενείου ακουμπισμένος το τραπέζι


Κωνσταντίνος Π. Καβάφης 

δεν ξερω ακομα τι αγαπαω σε εσενα τοσο πολυ που δεν μπορω να σταματησω να σε σκεφτομαι.....στιγμες στιγμες πιστευω πως η θλιψη των ματιων σου αιχμαλωτισε για παντα την καρδια μου....

Σαν το τσιγάρο που γιατρεύει τον καημό
θα σε φουμάρω
Πριν γίνεις ξένος απ' το στόμα σου θα πιώ
τον χωρισμό
Τον πληγωμένο μου θα κρύψω εγωισμό
θα βγω στον δρόμο που δεν έχει γυρισμό
κι όταν ακούω τ' όνομα σου θα'χω λογο να πονώ


Εγώ δεν είμαι η αγάπη μιας βραδιάς
είμαι πληγή στο πίσω μέρος της καρδιάς
ούτε η λύση της δικής σου μοναξιάς
είμαι καρδιά που άξιζα να μ' αγαπάς
Εγώ δεν είμαι κάποια πόρτα διπλανή
που την χτυπάς ν' ακούσεις μόνο μια φωνή
είμαι η αγάπη που την λεν παντοτινή
κι ανοίγουν μόνο μια φορά οι ουρανοί


Μες τα χέρια σου πέθαινα 
γιατί σ' αγαπώ 


Θα φύγω νύκτα την καρδιά μου να μην δεις
που 'ναι κομμάτια
και τ' όνειρα μου θα τα βάλλω σε θυρίδες
μυστικές
κι ας ήταν όλα μου αυτές οι αγκαλιές
κι ας με μεθούσαν τα φιλιά σου στις γωνιές
τόση ζωή δεν χαλαλίζω για να σ' έχω δυο στιγμές


Εγώ δεν είμαι η αγάπη μιας βραδιάς
είμαι πληγή στο πίσω μέρος της καρδιάς
ούτε η λύση της δικής σου μοναξιάς
είμαι καρδιά που άξιζα να μ' αγαπάς
Εγώ δεν είμαι κάποια πόρτα διπλανή
που την χτυπάς ν' ακούσεις μόνο μια φωνή
είμαι η αγάπη που την λεν παντοτινή
κι ανοίγουν μόνο μια φορά οι ουρανοί


Μες τα χέρια σου πέθαινα 
γιατί σ' αγαπώ

Ο ΧΡΟΝΟΣ ΠΟΥ ΦΕΥΓΕΙ.....

περνανε οι μερες τοσο γρηγορα....

εχω ξεχασει ποτε ειδα το προσωπο σου 
για τελευταια φορα 

ποτε σε κοιταξα στα ματια

ποτε σου ειπα σ'αγαπω

εφυγες....

μοναχα μεσα απο τους στιχους μπορω ακομα 
να αγγιζω κατι απο εκεινο το ονειρο 
της ξεχνιαστης χαρας του ερωτα
και να ξανανιωσω την γλυκα 
που μου αφησε η αναμνηση 
των χειλιων σου....

Gabriela Roxy
12/7/12

Θελω να θυμαμαι απο σενα μοναχα αυτο που αγαπησα με παθος....σημερα ο αγερας εφερε κοντα μου την μυρωδια σου,καθε ανασα μου ησουν εσυ....!!!!